Skąd u starego brunera taki filozoficzny nastrój? Ano wprowadził mnie na tory takich rozważań zawodnik Bereszyński bodajże Bartosz.
Nie tak dawno poruszenie ( dosyć spore ) wśród czytelników naszej skromnej strony wywołali morf i filip swoim felietonem pt. „ Jesteście tylko kuglarzami”. Było paru oburzonych, oj było ! Jak tak można? Nie trzeba było ! Bez sensu ! To podłe tak podchodzić do sprawy ! Tak się chłopakom mniej więcej oberwało.
Aż tu Bartosz Bereszyński, rodowity Poznaniak, syn byłego zawodnika Kolejorza ciach! I podpisał kontrakt z Legią. No i co ? A no to, że tak jak nieuchronnie odchodzi w przeszłość czas biegania z basebolem po bramach, tak też nieuchronnie odchodzi w przeszłość i staje się całkowicie anachroniczne pojęcie ogólnie definiowane jako - przywiązanie do barw klubowych.
Źle to, czy dobrze? A skąd ja mam wiedzieć ?
W tym naszym dzisiejszym, skomercjalizowanym świecie pogoń za kasą stała się wyznacznikiem wszystkich działań większości ludzi. Rzec można – kasa świat im przesłoniła. Dlaczego Bereszyński w tym świecie miałby być inny? No dlaczego? Mogą nasze modelki obciągać za granicą po 600 euro „za sztukę”? To tym bardziej młody chłopak może zmienić klub! Nawet na ten najbardziej w Poznaniu znienawidzony. Tłumaczy chłopina, że lepsze warunki do rozwoju będzie miał w Legii. Mówi też, że został wychowany na profesjonalnego piłkarza, a ten ( profesjonalny piłkarz znaczy) powinien iść tam, gdzie się będzie mógł lepiej zaprezentować i wypromować. Tu robi błąd. Powinien otwarcie i jasno wszystkim powiedzieć – poleciałem na kasę i za kasą. I dodać, że to jego, no powiedzmy … 15 minut i że ma zamiar je maksymalnie finansowo wykorzystać, bo nikt z oburzonych kibiców Lecha emerytury mu wypłacać nie będzie. Mus na nią zarobić, A zakończyć powinien słowami – i weźcie się odpierdolcie.( Że tak to ujmę w naszej, tradycyjnej, białostockiej, pięknej gwarze). Postawiłby chłopak sprawę jasno i klarownie. A tak, tylko kluczy - jak panna chcąca zachować dziewictwo w czasie trzech nocy spędzonych „na kompanii starego wojska”.
Czas leci nieuchronnie, zmienia nasze życie. Nie ma już chłopaków z Białegostoku, pyr z Poznania czy rodowitych Krakusów, którzy za żadne skarby… Jest tylko pełny bandziuk.
Zrozumieć trzeba chyba wreszcie, że wśród piłkarzy nie ma już Jagiellończyków, Wiślaków, Hanysów, Lechitów i tak dalej i dalej… Są tylko pracownicy zatrudnieni na etacie obrońcy, pomocnika, czy też napastnika. Czy to dobrze? A skąd ja mam wiedzieć? Wiem tylko jedno. Skoro po jednej ze stron układu – piłkarze/kibice obowiązuje już tylko pełna komercja, to konsekwentnie po drugiej też pełna komercja obowiązywać powinna. I nie płakać mi tu po przesranym meczu – „brak wsparcia”, „dwunasty zawodnik” i tym podobne dyrdymały. Zamiast tego rzetelnie mówić coś w tym stylu – nie wykonaliśmy dzisiaj należycie obowiązku wynikającego z obowiązującego nas kontraktu, polegającego na grze ku zadowoleniu kibiców i zarządu klubu, którzy za to płacą i mogą wymagać.
Skoro już ma być taki układ – to niech będzie. Czasu nie zatrzymamy. Idzie nowe… W zasadzie już przyszło i trzyma. Chciałem w tym miejscu dla lepszego uwypuklenia tekstu wstawić tu fragment filmu Andrzeja Wajdy „ Ziemia obiecana”, ale nie umiem. Opiszę więc Wam jaki fragment mi się przypomina, a Wy zobaczycie to na żywo, lub oczyma wyobraźni – jak chcecie.
Teatr. Trwa przedstawienie baletowe. W loży siedzi król łódzkiej bawełny, bajeczny bogacz, ale i skończony cham i parweniusz - Miller. Baletnica pada. Miller ryczy ze śmiechu. Dostaje kuksańca od skonsternowanej żony. Nie reaguje i mówi „ Co? Zapłaciłem? To się bawię !”
Cóż ! Niech będzie i tak... Niech i tak będzie… Niech jeszcze i to… Niech jeszcze i to…
pozdrawia nostalgiczny bruner
PS. Uwaga maturzyści – kto i na łamach jakiej powieści ględził jak ja na koniec. Za pierwszą prawidłową odpowiedź – nagroda – piwo od brunera.

bruner