Nie udał się powrót Trenera Michała Probierza do Białegostoku. Prowadzona przez niego ekipa aktualnych Mistrzów Polski przegrała po emocjonującym meczu z Jagiellonią 1:0 po kolejnym już wiosną fantastycznym uderzeniu Macieja Makuszewskiego...

Mecz rozpoczął się od zdecydowanego pressingu Wiślaków już na naszej połowie boiska. Podopieczni Tomasza Hajto zaskoczeni takim obrotem sprawy na własnym boisku niewiele potrafili zdziałać. Mnożyły się straty piłki, dodatkowo ślizgali się na wilgotnej murawie, a aktualni wciąż Mistrzowie Polski mogli dwukrotnie wyjść na prowadzenie, na nasze szczęście jednak swoje okazje zmarnowali Diaz i Małecki. W 18. minucie pojedynku Tomasz Kupisz na lewej stronie boiska zagrał piłkę do Macieja Makuszewskiego. Idąc za akcją pociągnął za sobą jednego z obrońców Wisły, lecz nie doczekał się odegrania piłki przez kolegę z drużyny. Makuszewski widząc trochę wolnego pola ściął do środka boiska i mając trochę wolnego miejsca zdecydował się na uderzenie w kierunku bramki Pareiki z około 20.metrów od niej. Chwilę później nasz pomocnik mógł unieść z radości ręce ku górze i pobiec w kierunku naszego „młyna”, bowiem piłka po jego uderzeniu nabrała niesamowitej rotacji i ugrzęzła w długim rogu bramki Wisły. To trzeci i na dodatek kolejny kapitalny gol Maćka w tej rundzie, podczas której każdemu rywalowi w kolejnych meczach psuje mnóstwo krwi.
Na trybunach wiele osób po tym golu stwierdziło, że to była „dedykacja” od Maćka w kierunku trenera Probierza za to, że przez dwa lata tak naprawdę nie dostał on u niego prawdziwej szansy gry. Osobiście twierdzę, że Maćkowi nawet przez myśl to nie przeszło. Ciężko pracował na treningach, a że dopiero za trenera Hajto dostał swą prawdziwą szansę, cóż, takie życie. Ważne jednak, że zarówno sobie jak i wszystkim udowadnia on z każdym kolejnym meczem, iż posiada nieprzeciętne umiejętności oraz wielkie serce do gry. Wiele osób twierdzi, iż Makuszewski powinien być powołany na Euro zamiast bezbarwnego ulubieńca trenera kadry – Sławomira Peszki. Może tak, może nie. Kilka fantastycznych meczów Maćka tej wiosny, umiejętności jakie prezentuje w tej rundzie niby dają dobrze życzącym naszemu pomocnikowi podstawy do takiego osądu, lecz co by nie było Makuszewski powinien dalej tak ciężko pracować na treningach, rozwijać wciąż swe nieprzeciętne umiejętności piłkarskie i nie patrzeć na to, co się wokół niego dzieje. Tak naprawdę, to jego kariera dopiero się rozpoczyna. Jest młody i przed nim jeszcze wiele lat gry na wysokim, miejmy nadzieję również międzynarodowym poziomie. Tak więc zachowajmy zimne głowy i wspomagajmy dalej Maćka jak tylko możemy, bo to nasz człowiek, na podlaskiej ziemi wychowany. Nic nie ma na siłę. Do szczytu można dojść jedynie przez wykonanie mozolnej pracy krok po kroku.
Wracając do meczu, to po zdobyciu bramki Jagiellonia w swoim stylu ruszyła na Wisłę niczym łowca na zranionego zwierza. Już w 22.minucie po wrzutce Kupisza z rzutu wolnego potwornie zakotłowało się w polu karnym przyjezdnych. Gusic trącił dośrodkowywaną piłkę głową, Pareiko odbił ją do boku. Chwilę później piłkę na szósty metr dośrodkował Dzalamidze a przy próbie dojścia do niej zderzyli się nogami bramkarz Wisły a także Pawłowski i Kupisz. Odbitą wskutek tego futbolówkę próbował wbijać do bramki Norambuena, ale na jej drodze stanął Cezary Wilk. Kapitan Wisły klęcząc na murawie dotknął piłki ręką i sędzia wskazał na jedenasty metr. Po gwałtownych protestach i dwóch żółtych kartkach dla Wiślaków do piłki podszedł Alexis, ale wykonał jedenastkę fatalnie, trafiając w środek bramki i nogi rzucającego się w swój prawy róg bramkarza Wisły. Piłkarze i kibice na trybunach mogliby już z większym spokojem obserwować dalszy przebieg meczu, a tak wciąż z niepokojem spoglądaliśmy na zegar boiskowy, bo przejezdni grali mądrze, ambitnie i szybko. Mimo prowadzenia gry przez Mistrzów Polski, przed przerwą mieliśmy jeszcze dwie doskonałe okazje do podwyższenia wyniku, ale zarówno Pawłowski jak i Gusic zachowali się fatalnie pod bramką rywali. Zaliczka do szatni była skromna, ale mecz w pierwszej swej odsłonie dostarczył zebranym na trybunach kibicom naprawdę wiele emocji.
Ze względu na sytuację boiskową, w przerwie trener Hajto zdecydował się na roszadę w składzie i w miejsce niewidocznego w kolejnym już meczu Dzalamidze wprowadził do gry Pejovica. Jagiellonia oddała pole gry Wiśle, skupiając się głównie na obronie własnej bramki. Trzeba przyznać, ze robiła to dość mądrze, bowiem dopiero po dwudziestu minutach gry w drugiej odsłonie pojedynku przed szansą na wyrównanie stanął Genkom, ale jego strzał głową pewnie obronił Sandomierski. Wisła w dalszym ciągu próbowała skruszyć nasz mur obronny, ale dzisiejsza para stoperów Cionek – Gusic nie popełniała błędów, a za nimi pewnie interweniował Grzesiek. W 72. minucie meczu doszło do nieprzyjemnej sytuacji blisko narożnika boiska na połowie gości. Makuszewski faulował Diaza, zabrzmiał gwizdek sędziego, a po nim gracz Wisły w bardzo brzydki sposób wyciął naszego pomocnika równo z trawą. Momentalnie zbiegli się w to miejsce niemalże wszyscy gracze obu drużyn i doszło do przepychanek. Genkov złośliwie dwa razy rzucał piłkę w plecy Pejovica, a Lamey wyprowadził bokserski cios w twarz Norambueny. Sędzia główny jak i boczny byli w tej iskrzącej sytuacji mocno spóźnieni i długo nie potrafili rozłączyć zwaśnionych piłkarzy. Gdy „towarzystwo” się już nieco rozeszło Pan Piasecki zamiast wyciągnąć drugą żółtą kartkę w tym meczu dla Diaza postanowił go grzecznie upomnieć za jego wybitnie chamskie zachowanie, a chwilę później ukarał żółtymi kartkami Lameya i uderzonego przez niego w twarz Alexisa. W dalszym ciągu meczu nadal Wisła zmuszona przez Jagiellonię do gry pozycyjnej dłużej utrzymywała się przy piłce i próbowała konstruować kolejne sytuacje do zdobycia bramki. W 77. minucie groźny strzał Ilieva z bliska w krótki róg naszej bramki instynktownie obronił nogą Sandomierski, a sześć minut przed upływem regulaminowego czasu gry Kirm w wyśmienitej okazji nieczysto trafił w piłkę. W trzeciej minucie doliczonego czasu zakotłowało się poważnie w naszym polu karnym, jednak ostatecznie piłka po odbiciu się od kolana Cionka wyszła szczęśliwie dla nas na rzut rożny. Chwilę później Grzesiek rozpoczął długim wykopem do Tomka Kupisza ostatnią akcję meczu. Będąc przy linii bocznej nasz kapitan próbował utrzymać się przy niej na zyskanie czasu, jednak ta wyszła poza plac gry. Sędzia boczny machnął chorągiewką na aut dla Wiślaków, a Tomek niezadowolony z tej decyzji bardzo ekspresyjnie gestykulował i otrzymał na kilka sekund przed końcowym gwizdkiem czwartą już w tym sezonie żółtą kartkę. Wielka szkoda, ze tak się stało, bo w piątek w Bełchatowie tak świetnie spisujące się wiosną nasze „skrzydła” stracą jedno ze swych ważnych lotek. Zwycięstwo nad Mistrzem Polski jednak zostało dziś osiągnięte! To co zabrał nam jesienią w bestialski sposób Lyczmański w Krakowie, odzyskaliśmy dziś przy Słonecznej!
Brawo za ten mecz dla naszych piłkarzy! W Wielką Sobotę włożyli na boisku wszystkie swe siły, hart ducha, ambicję i poświęcenie. Mimo słabego początku rundy, podopieczni trenera Hajto walczą w niej aż miło. Tego, czego brakował jesienią, akurat im nie można odmówić. Dziś nie było indywidualności w naszej drużynie. Każdy, kto ubrał żółto-czerwony trykot zostawił kawał swego zdrowia na murawie przy Słonecznej i za to należą się im podziękowania oraz słowa uznania. Brawo też dla Luki Gusica, który pod nieobecność pauzującego za żółte kartki Tomka Porębskiego zagrał dziś naprawdę bardzo przyzwoity mecz! Szacunek dla niego za to, że potrafił się podnieść jako piłkarz po tym szczerze przyznam zasłużonym ogniu krytyki, który go zalał po fatalnych występach na początku rundy.
Jeszcze raz dziękuję naszym piłkarzom za dzisiejszy występ i jakże radosne dla nas wszystkich zwycięstwo nad wciąż aktualnym Mistrzem Polski w Wigilię Wielkanocy! Dziękuję w imieniu wszystkich kibiców Jagiellonii za wspaniały prezent na rozpoczynające się Święta Zmartwychwstania Pańskiego!
Wesołych Świąt!
Niechaj zabrzmi Alleluja! :)